South West USA 2019

Vandaag vertrekken we weer naar Nederland, maar pas vanavond, dus we hebben de hele dag nog in Las Vegas. We hoeven pas om 11 uur uit de kamers en kunnen alles rustig weer inpakken. Er is zelfs tijd om een beetje ‘uit te slapen’. Het is helemaal bewolkt buiten, dus we gaan niet meer zwemmen. In plaats daarvan rijden we naar Denny’s voor een laatste ‘all American breakfast’. Daar kunnen we de rest van de dag aardig mee door komen. Rick bestelt een omelet en de serveerster vraagt of hij er frietjes bij wil. Dan laat hij zich geen twee keer zeggen, en met een big smile zijn er frietjes besteld voor het ontbijt. Iedereen eet lekker, de koffie’s worden op tijd bijgevuld. We doen rustig aan, want we hebben alle tijd. Corné koopt nog een Denny’s koffiemok.

Rond 1 uur rijden we nog een keer naar de Premium Outlets North. We shoppen links en rechts nog wat en daarna rijden we naar het vliegveld. Eigenlijk zijn we aan de vroege kant, maar daardoor wel snel ingecheckt. Na het douaneritueel eten we nog een laatste keer burgers, en dan het vliegtuig in. En dan wachten…. na anderhalf uur gaan we eindelijk de lucht in. De vlucht verloopt verder prima, maar er wacht ons nog een overstap op Londen Heathrow. Hier zouden we bijna 2 uur de tijd voor hebben. Het wordt alleen steeds minder. We kunnen niet meteen landen, we kunnen niet meteen naar de gate, en o ja, de deuren wilden niet open. Zo gaan we het dus niet halen. Samen met veel andere Nederlanders horen we dat de vlucht naar Amsterdam is vertraagd. De nieuwe tijd wordt 8 uur. Dat is wel te halen. We hebben zelfs nog tijd om wat broodjes en koffie te eten. Acht uur wordt helaas kwart voor 9. We landen om half 11 in Amsterdam. Er bleek een computerstoring te zijn bij British Airways. Gelukkig hebben we snel de koffers en kunnen we zo de shuttlebus naar het van der Valk hotel in. Daar nemen we afscheid van elkaar en rijden naar huis. Om kwart over 1 zijn we in Dongen en Tilburg.

Het was een leuke vakantie. Soms best druk, we hebben veel gezien, maar hier ook erg van genoten!

Deze ochtend zaten weer een stuk vroeger aan het ontbijt, al om 8 uur. We willen op tijd vertrekken naar Las Vegas, een rit van meer dan 400 km. Dus net na 9 uur rijden we weg uit Los Angeles. Gelukkig zit het verkeer mee en komen we niet in de files. Na een tijdje stoppen we in Barstow. Dit stadje ligt aan de oude route 66. Bij het oude, verbouwde treinstation is het dan ook druk. Er staan zelfs wat bussen. Al deze mensen lopen hier naar binnen, om wat te shoppen of te eten. Wij nemen lekker wat milkshakes en ijsjes. Na deze stop rijden we in één keer door naar Las Vegas. De temperatuur loopt weer op naar de bijna ‘vertrouwde’ 40 graden. Rond half drie zijn we in hotel Paris Las Vegas. Na het parkeren eerst het hele casino doorlopen naar de receptie, en na het inchecken kunnen we naar de mooie kamers. ’s middags doen we niet veel meer dan fitnessen (Stijn dan) en wat zwemmen en zonnen. Onder de Eiffeltoren zwemmen, da’s toch effe wat anders.

’s Avonds wandelen we een stukje over de Strip. We gaan eten bij Outback Steakhouse. Gelukkig is het er niet al te druk, we hoeven dan ook niet te wachten. Hierna lopen we naar het Bellagio. We kijken naar de fonteinen en wandelen nog een kort stukje. Eigenlijk zoeken Rick en Stijn een bepaalde winkel. Maar allebei hebben ze pech, want beide winkels zijn weg of verhuisd. We zijn rond half 11 terug op de kamers. Overigens geen sprinkhanen gezien op de Strip, zoals al een tijdje op het nieuws te zien was. Uiteindelijk zat er eentje voor het raam bij de kamer van Richard. Gelukkig wel aan de buitenkant.

Iedereen is weer uitgerust na de lange dag van gisteren. We ontbijten weer in het hotel. Erg goed weer met vers fruit, allerlei soorten nootjes, yoghurtjes, brood en ei. Prima! Rond 10 uur vertrekken we naar Griffith Observatory. Dit gebouw ligt hoog op een heuvel in Griffith Park. Alles draait hier om de aarde en de ruimte. In de koepels zitten grote telescopen om in de ruimte te kunnen kijken. Hier boven op de heuvel heb je een prachtig uitzicht op Los Angeles. Overal waar je kijkt zie je de stad. Voor het eerst zien we hier ook het Hollywood Sign. We lopen nog naar binnen en in het midden van de koepel hangt de ‘pendulum’: een grote metalen bal aan een koord. Deze beweegt van voor naar achter, en iedere tien minuten tikt hij een stokje omver. De pendulum beweegt verder niet van links naar rechts. Het is namelijk de aarde die draait en daardoor draaien de stokjes mee en worden uiteindelijk aangetikt. Wel apart om te zien.

De volgende stop is Hollywood Boulevard. We zoeken een parkeergarage en wandelen de straat op en neer. Het is ook hier weer flink druk. Allerlei rare figuren lopen hier rond waar je mee op de foto kunt. Ze proberen je vanalles aan te smeren. Richard krijgt een cd’tje ‘for free’. Nou ja, toch niet, de man wilde er toch geld voor, dan maar niet. We lopen hier op de ‘walk of fame’. Overal liggen op straat de bekende sterren met namen van o.a. acteurs van films en tv, bekende zangers en regisseurs.

We rijden weer verder en stoppen bij Rodeo Drive in Beverly Hills. Hier zitten alle chique designerwinkels. Leuk om wat rond te kijken. Op straat zien we allerlei blitse auto’s zoals Ferrari’s, Lamborghini’s, Rolls Royce’s en Corvettes. Bij een ijscobusje nemen we allemaal een ijsje om af te koelen. Dan wordt het toch echt tijd om terug naar het hotel te rijden. Via de wijk Beverly Hills – even mooie optrekjes bekijken- rijden we in een half uurtje terug. We relaxen nog wat bij het hotel, en dan wagen we het erop om terug naar Applebee’s te gaan. Gelukkig was het nu maar een kwartiertje wachten. Na het eten nog even langs Vallarta’s voor lekkere, verse broodjes en dan terug naar de kamer. Morgen moeten we vroeg op, want het is een lange rit terug naar Las Vegas.

We begonnen vandaag natuurlijk met het feliciteren van Tess. Eindelijk is het 3 augustus, eindelijk 16 jaar! Richard en Mariëlle hadden de kamer leuk versierd met vlaggetjes en ballonnen. We ontbijten om half 10 en daarna gaat Tess bij de supermarkt eerst een mooie verjaardagstaart uitzoeken voor vanavond. Rond 11 uur rijden we naar Santa Monica. Zoals we al wel konden verwachten, was er veel verkeer op de weg. Dus dat betekent dat we pas rond half 1 uitstappen op de parkeerplaats bij Santa Monica. Het is er superdruk! We gaan eerst de brug over naar het winkelcentrum. Daar lopen we wat rond en gaan hier en daar een winkel in. We lunchen wat bij de Mac en Subway en dan wandelen we terug naar de Santa Monica Pier. We gaan er niet op, want het krioelt er van het volk. We kleden om bij de auto’s en gaan dan het strand op.

Aan Rick en Stijn heb je geen kind, deze waterratten zitten meteen in de – toch wel koude – zee. We doen verder niet veel. Corné vindt in het zand allerlei kleine krabbetjes, tenminste, dat denken we. Ondertussen, na wat dutjes in de zon, is het toch al gauw half 6. We besluiten dat we voor Tess haar verjaardag bij Johnny Rocket’s willen eten, die zit hier in het winkelcentrum. We lopen dus terug en dan blijkt dat er helemaal geen restaurant zit. Hij zit er wel, maar dan in de food court, en daar kun je niet echt gezellig zitten. Hmm, wat nu? Dan toch maar naar de Applebee’s vlakbij ons hotel. Dus terug naar de auto. Rick heeft nog wel een nieuwe Nikebroek gekocht in de Nike store.

De rit terug duurt gelukkig niet al te lang, het verkeer is flink afgenomen. Het wordt al wel wat later. Rond 8 uur komen we bij Applebee’s, maar daar is het zo druk, dat de mensen buiten wachten voordat ze aan tafel kunnen. Voor ons zou het 40 minuten wachten worden. Dan doen we niet en we eten dan maar wat bij Habit Burger. Niet wat we in gedachten hadden voor een verjaardagsdineetje, maar de burgers en friet waren hier wel erg goed! Eenmaal terug bij het hotel gaan we gezellig bij het zwembad zitten. Tess snijdt de taart aan en een stukje taart gaat er toch nog wel in. De oreotaart is erg lekker. We zullen maar even niet aan de calorieën denken. We zitten allemaal vol, en het was een lange dag. Niet alles verliep zoals we wilden, maar in deze megastad is het moeilijk inschatten hoe druk en hoe ver iets is, of hoe laat het wordt.

Vanmorgen zaten we al vroeg aan het ontbijt, want we wilden op tijd vertrekken naar Universal Studio’s. Het verkeer op de vroege ochtend is hier altijd erg druk. Rond 9 uur reden we weg en inderdaad, lange rijen bij stoplichten, langzaam rijdend verkeer op de snelweg. We deden er 3 kwartier over om er te komen. Maar we hadden al kaarten, dus we waren snel binnen. Het belooft een warme en drukke dag te worden.

Als eerste gaan we naar de Mummy. Terwijl we een half uurtje staan te wachten, roepen ze om dat de attractie problemen heeft. Dat schiet niet op. Dan maar gauw door naar de Transformers voordat het daar te druk wordt. We lopen langs Corné, die trouw de tassen bewaakt. Ook nog de nieuwe Jurassic Park gedaan, iedereen hartstikke nat, maar wel gaaf.

Dan gaan we met de roltrappen weer naar het bovenste gedeelte van Universal en proberen zoveel mogelijk attracties te doen. Met de app kun je telkens zien hoe lang het wachten is. Soms pakken we de single ride, dan ben je sneller aan de beurt. Stijn en Rick namen nog een stevige lunch, in de vorm van een xl-donut. We kopen ook 2 bekers die je na elke 10 minuten kunt vullen met frisdrank, wel handig met dit warme weer. We gaan mee met de Tram Tour. Hier rijd je met een trammetje langs de studio’s waar veel films zijn opgenomen. Ook zie je King Kong en Jaws.

Rond half zes gaan we wat eten en hierna lopen we het Harry Potter gedeelte in. Erg mooi gemaakt, en heel veel herkenbare dingen uit de films. We gaan de winkel van Ollivanders in, en doen het achtbaantje ‘flight of the hippogriff’ en ‘Harry Potter and the forbidden journey’. Vooral die laatste ride is erg gaaf! Alles ziet er net echt uit.

Richard, Stijn, Tess, Rick en ik gingen ook nog in de Walking Dead. Op zich wel spannend, af en toe schrikken, maar veel gelachen.

Het park is open tot 10 uur ’s avonds. We hebben bijna alle attracties kunnen doen, ondanks het overvolle park. Na de show van Waterworld, willen Tess en Rick nog een keer in de Mummy, Timo en Stijn gaan nog even terug naar Harry Potter en Corné en ik wandelen een rondje in de shops. Rond kwart voor 10 rollen we Universal uit. Het was een leuke dag. Nu waren we binnen 25 minuten weer terug bij ons hotel. Tijd om uit te rusten.

Na ons gebruikelijke ontbijtje hadden we de auto’s weer volgeladen met alle koffers en tasjes. Rond kwart voor 10 reden we weg uit San Diego. De bedoeling was om onderweg 2 stops te maken. De eerste stop kwam al na een half uurtje. Dat was La Jolla. Hier kun je bij het strand kijken naar de zeehonden en zeeleeuwen. La Jolla is een leuk stadje, recht aan het strand. Nadat we de auto in een parkeergarage hadden gezet, liepen we naar beneden, richting de zee. En ja hoor, overal waar je keek zag je de beestjes liggen. En je rook ze ook nog!!

We kijken wat bovenaan en klimmen daarna toch voorzichtig wat naar beneden. Overal staan mensen erg dicht bij de zeehonden en zeeleeuwen. We proberen zelf wel wat afstand te houden, maar we merken wel dat de dieren het hier gewend zijn. Het was een mooi gezicht! Eén grote zeeleeuw, die nogal veel lawaai maakte, leek ons de baas van het stel. Verder lagen er veel baby zeeleeuwtjes, superschattig. Er waren er ook een paar aan het spelen. Je kon er naar blijven kijken, maar na een uurtje liepen we terug naar de auto’s.

Nu op weg naar de volgende stop, het stadion van LA Galaxy, de voetbalclub uit Los Angeles. We verlieten de kustlijn, en reden de voorsteden van LA binnen. Het wordt steeds drukker op de weg. Na bijna 2 uur rijden komen we bij het stadion aan. Alles is mooi aangelegd, met veel bloemen. Wel jammer dat we het stadion zelf niet echt goed kunnen bekijken. Alles zit potdicht, er is ook geen tour. Dan maar even de shop in. Hier worden de verschillende shirtjes van LA Galaxy verkocht. Maar hoe er ook werd gezocht, de goede maat voor Rick zit er niet tussen. Wel jammer, dat zal hij nog te goed moeten houden.

We rijden weer verder voor het laatste stuk, dwars door LA. Eigenlijk is het een lange file met langzaam rijdend verkeer. We doen er dan ook erg lang over om bij het hotel aan te komen. En dat met zesbaans wegen. Tjonge, wat een verkeer hier. Rond 5 uur zijn we de Best Western Canoga Motor Park Inn. Het viel niet zo op, want er zit hier ook een bowlingbaan naast, die veel reclameborden heeft op ons hotel.

Eindelijk even relaxen. Tess en Rick gaan meteen zwemmen, en Stijn gaat het fitnesszaaltje in. Richard, Corné en ik gaan eens kijken in de ontbijtruimte, want daar was het een uur lang ‘free drinks’. Niks op aan te merken! Er waren ook nog allerlei snacks, die je gewoon kon pakken. Lekker hoor: blokjes kaas, chips, zoutjes, loempiaatjes, kipkluifjes. Even later komt de rest er ook achter, en ook zij gaan wat bordjes vullen. Rond 7 uur rijden we naar Mc Donalds. Na het eten hier zoeken we nog een supermarkt om wat verse broodjes te halen. Uiteindelijk vinden we ‘Vallarta’s’, een Mexicaanse supermarkt. Allerlei andere producten hier. We zien wel alvast lekkere taarten voor de bijna jarige.

We gaan op tijd naar bed vanavond, even uitrusten, want morgen doen we een dagje Universal Studio’s. En aangezien het park tot 10 uur ’s avonds open is, wordt het een lange dag. De blog van morgen zal dus een dag later verschijnen.

Vandaag was het gelukkig wat minder druk in de ontbijtruimte. We konden in elk geval meteen ergens zitten. Iedereen is nog wel wat duf van gisteren. Na het ontbijt rijden we eerst naar Ralph’s, een supermarkt die we onderweg tegen komen. We slaan weer wat te drinken en broodjes in en gaan dan door naar Old Town San Diego state historic park. Hier kun je zien hoe San Diego vroeger is ontstaan. En vroeger is hier zo rond 1830. Er staan nog wat originele huisjes, het meeste is wel gerestaureerd. Maar wel leuk om te zien hoe de bank of de court house er toen uit zag. Bij de Wells Fargo bank zag je nog een echte stagecoach uit die tijd. We snuffelen nog wat rond bij de kraampjes en winkeltjes, en na een uurtje gaan we terug naar de auto’s.

De volgende stop is Balboa Park. Hier staan wat gebouwen in de oude Spaanse stijl, en er zijn allerlei musea. Het valt overigens niet mee om overal een parkeerplekje te vinden, laat staan twee. Maar ook dit lukt weer, en we wandelen wat rond bij het Plaza de Panama en maken wat foto’s. Hierna willen we eigenlijk een leuk grasveld opzoeken om wat te eten en te voetballen. We zijn tenslotte in een park. Maar dat viel niet nog niet mee. Richard vraagt het bij het visitor center, maar krijgt uitleg over hele andere dingen. Uiteindelijk lopen we Timo achterna, die via zijn telefoon een veldje had opgezocht. We komen uit bij een speeltuin met inderdaad wat grasveldjes. Hier eten we wat en daarna bedenken we wat we nog willen doen. De familie van der V gaat nog even naar het strand. Ze gaan naar Ocean Beach en lekker wat zonnen, volleyballen en zwemmen in de zee. De familie A rijdt nog even naar het centrum van San Diego en maakt een klein rondje door het Gaslamp Quarter. In deze oude wijk zitten veel restaurantjes en wat winkeltjes, echt een uitgaansgebied. Uiteindelijk zien we elkaar rond een uur of zes weer bij het hotel.

’s Avonds rijden we naar de Cheesecake Factory. We moeten zeker een half uur wachten voordat we een tafel krijgen in dit populaire restaurant. Het eten is wel weer lekker hier. Je krijgt grote porties. Timo heeft penne, Stijn neemt de fish and chips en de rest neemt burgers en chicken tenders. Een stuk cheesecake van meer dan 1000 calorieën past er helaas niet meer bij. Al met al zijn we pas rond 10 uur terug bij ons hotel. Iedereen is best moe. Op tijd naar bed, want morgen verlaten we het mooie San Diego. Op naar LA!

Deze ochtend gingen we wat later ontbijten, om 9 uur. Dat dachten wel meer mensen, want het was erg druk in de kleine ontbijtruimte. Uiteindelijk hadden we toch nog plaats met zijn allen. Toen we eenmaal alle spullen hadden gepakt, vertrokken we rond 10 uur naar de Uss Midway. Hier hadden we thuis al kaarten voor geboekt, dus we konden zo doorlopen. Dit schip ligt hier een aantal jaar in de haven van San Diego. Je kunt een hele route lopen en dan zie je vooral hoe het leven aan boord van zo’n groot vliegdekschip een aantal jaar geleden was. Leuk om gezien te hebben. Ook op het flight deck kon je kijken. Dan zie je pas hoe lang het schip eigenlijk is.

De Midway werd in 1944 in gebruik genomen en pas in 1992 uit de vaart genomen. Het heeft dus een aantal oorlogen meegemaakt. De bemanning bestond overigens uit 4500 zeelieden op de Midway, geen vrouwen. Er stonden nog veel helikopters en vliegtuigen die ooit gebruikt waren. We liepen hier toch 2,5 uur rond. Op de weg terug naar de auto komen we langs het grote beeld van de matroos en een verpleegster. Dit staat symbool voor de blijdschap van het einde van de Tweede Wereldoorlog.

We rijden door naar Coronado City. Over de lange brug rijd je het stadje binnen. Hier staat het bekende Coronado Hotel, waar o.a. ‘Some like it hot’ met Marilyn Monroe is opgenomen. Maar dat vinden we niet het belangrijkste. We komen hier voor het metersbrede strand. Genoeg ruimte om een plekje te vinden dus. Stijn en Rick rennen meteen de zee in. Ook Richard neemt een duik. De rest vindt het water wel erg koud. Zonnen en wat rondkijken is leuker. Gelukkig is het zonnetje nog wat tevoorschijn gekomen, want het was de hele ochtend flink bewolkt. Er wordt ook nog gevoetbald en gevolleybald. Tegen 6 uur is het tijd om terug naar de auto te lopen. Het viel overigens niet mee om een parkeerplekje te vinden hier. We moesten soms rennen om een plekje bezet te houden.

Terug in het hotel gaat iedereen douchen en na 7 uur wandelen we naar een Denny’s. Deze blijkt vlak achter ons hotel te zitten. De bediening is wat aan de trage kant, het duurt vrij lang voor we eenmaal aan het eten zijn. Maar het was wel lekker, vooral de broccoli skillet met kip! Eenmaal buiten wordt er nog een ijsje of milkshake bij de Mac gehaald, die zit namelijk tegenover Denny’s. Erg handig allemaal. Tegen 10 uur zijn we pas terug bij het Yacht Harbor hotel.

Vandaag laten we de woestijn achter ons en vertrekken we naar San Diego. De eerste stop op de route is Yuma Territorial Prison. Dit ligt aan de rand van Yuma. We kijken even wat rond op het terrein, maar gaan niet naar binnen. Deze gevangenis was opgericht in 1876 en in 1909 ging hij al weer dicht. Er staat een gerestaureerde wachttoren en gevangenisgebouw. Ook zie je een stukje van de gevangenis dat nog in de oude staat is. Tevens zijn hier een paar films opgenomen. Na deze korte stop laten we het hete Yuma achter ons.

We rijden al snel in een soort van niemandsland. Uitgestrekte vlaktes met niets dan stroompalen en hekken. We rijden door Algodones Dunes, mooie, gele zandvlaktes. Na een tijdje komen we langs een controlepost van de US border patrol. We zien regelmatig de grens met Mexico. Er staat eigenlijk al een muur tussen de US en Mexico, maar Trump wil denk ik een hogere. Regelmatig zie je de witte auto’s van de border patrol langs de grens rijden. Toch een vreemd gebied om door heen te rijden, maar geen bijzonderheden gezien.

Hoe dichter we bij de kust komen, zien we de temperatuur langzaam dalen. Voor het eerst in deze vakantie komt de thermometer onder de 30 graden. Wanneer we rond 1 uur bij het BW Yacht Harbor Hotel aankomen is de kamer natuurlijk nog niet klaar. We rijden daarom naar Seaport Village. Het is een gezellig klein dorpje waar je wat kunt winkelen en lans het water lopen. Je merkt al goed dat we hier bij de Naval Air Base zitten. Allerlei legervoertuigen vliegen en varen voorbij. Hierna gaan Richard, Mariëlle en de kids vast terug naar het hotel. Corné en ik willen nog wat verder rondkijken, dus wij blijven met zijn vieren nog even. Timo koopt nog een grote Starbuckskoffiemok van California. Maar dan blijkt dat Richard niet op de kamer kan omdat die op naam van Akkermans staat. Nu rijden ook wij terug naar het hotel.

Terug bij het hotel wordt er niet veel meer gedaan. Rick en Stijn gaan toch nog even zwemmen. We eten ’s avonds bij Pizza Nova. Dit Italiaans restaurant ligt recht tegenover ons hotel, dus we hoeven een keer niet de auto te pakken voor het eten. We bestellen pizza’s, tagliatelle en lasagne. Alles smaakt goed. Na het eten wandelen we nog wat langs het haventje. Het wordt toch wel wat frisser hier. Zo voelt het al snel, wanneer het hier opeens meer dan 20 graden frisser is.

Vanochtend vertokken we rond half 10 uit Tucson. Nadat we getankt hadden en de nodige boodschappen bij de Walmart hadden gehaald, gingen we op weg naar Yuma, een rit van 380 kilometer. Halverwege de rit maakten we een stop bij een rest area, om daar even te lunchen. De picknicktafels stonden dan wel in de schaduw, daar was weinig van te merken. De temperatuur haalde hier de 45 graden, en hoewel het flink waaide,  was er geen enkele verkoeling. Snel eten dan maar, en weer verder. We komen in steeds droger gebied. De cactussen zijn nu ook ver verdwenen. Rond kwart over 2 zijn we in Yuma. Dit stadje ligt tegen de grens met Mexico. Morgen zullen we hier vlak langsrijden. Ons hotel is het Fuente Inn & Suites. De binnentuin is prachtig met veel palmbomen en gras. En ook het zwembad is groot. 

Dus wordt de middag doorgebracht bij het zwembad. We kunnen hier in Yuma ook niet veel doen. ’s Avonds gaan we eten bij de Cracker Barrel, een restaurant in countrystijl. We bestellen voornamelijk ‘homestyle fried chicken’. Corné en Stijn hebben de steak. Er zijn veel kleine bijgerechtjes. We zitten echt vol. Na het eten krijgen we van Tess nog wat info over het aantal inwoners van San Diego, waar we morgen naar toe gaan. Meteen ook maar bekeken hoeveel inwoners allerlei andere steden hebben. Het viel niet mee om het goed te raden. Hierna halen de liefhebbers nog een shake bij de Mac.

Eenmaal terug bij het hotel, zoeken we een plekje in de tuin om nog even lekker te zitten, en een spelletje te doen. Rick en Stijn nemen nog een duik in het zwembad. We blijven niet zo lang, want het is nog steeds erg warm buiten. Iedereen is voor 10 uur terug op de koele kamer.