South West USA 2019

Vanmorgen waren we om 8 uur al klaar om te vertrekken richting Springdale. We verlieten het Best Western Casino Royale en reden eerst naar een Walmart. Hier kochten we de nodige broodjes, croissants, beleg en fruit. Het ‘French bread’ komt het meest in de buurt van ons brood. Op de parkeerplaats smeren we de broodjes en daarna rijden we Las Vegas uit. De eerste stop was de laatste benzinepomp voor dat we Valley of Fire SP in reden. Tanken is hier voor onze begrippen een feest.

Natuurlijk stoppen we bij het toegangsbord voor wat foto’s. En na een bezoekje aan het visitor center, waar ik natuurlijk een magneetje voor de collectie moet kopen, rijden we het park in. Het is er eigenlijk helemaal niet druk. Zelfs toen Corné en ik hier in oktober waren, was het veel drukker. Zal wel met de hitte te maken hebben, want ook hier is het ver boven de 40 graden. We rijden eerst helemaal naar achteren, naar de White Domes.

Rick en Stijn willen vanzelfsprekend wel een klein klimmetje maken. Op de weg terug stoppen we een aantal keer om van het uitzicht te genieten. Het is hier echt mooi met alle verschillende kleuren steen. Uiteindelijk rijden we verder het park uit richting Springdale. In een klein dorpje zit een Mac en daar nemen we allemaal een milkshake. Wel lekker fris in deze hitte.

We passeren de stateline van Arizona naar Utah en dan is het opeens een uur later. Komen we dus niet om half 5 maar om half 6 aan. Dat schiet flink op zo! We parkeren de auto bij de Quality Inn Zion Park. Tijd om nog even te zwemmen en relaxen. De kamers zijn overigens mooi gerenoveerd en zijn groot. Rond half 8 gaan we eten bij Jack’s Sport Grill. Prima burgers hier, ‘errug lekker’.

Wanneer we terug zijn bij het motel, lopen we nog een rondje over het RV park. Wat een grote campers staan er tussen zeg, complete woningen. De kids volleyballen nog even op de parkeerplaats, en wij drinken nog een bakkie koffie en fris op een bankje. Het is nu fijn om buiten te zitten. Nu is het elf uur, tijd om naar bed te gaan. Morgen maken we onze eerste wandeling in Zion National Park.

Deze ochtend begon rustig. Rond 9 uur gingen we even naar beneden, want in het hotel zit ook een Subway. We bestellen allerlei broodjes en ontbijten op de kamer. Hierna rijden we naar het Vegas Sign. Het duurde even voordat we aan de beurt waren, maar toen konden we alle foto’s maken. De foto met zijn achten is gemaakt door de mevrouw die achter ons stond. De man die hier zijn geld probeert te verdienen door foto’s voor toeristen te maken, vond dat niet zo leuk. Hij zei dat ik het niet snapte, en dat ik pas voor het eerst hier was. Nou, niet dus!! Ik liet hem maar kletsen.

Na alle foto’s rijden we terug naar ons hotel. We parkeren de auto en lopen nog even door naar het Venetian. Dit blijft een mooi hotel van binnen. Na dit rondje gaan we weer naar het hotel en besluiten we om wat te relaxen bij het zwembad. Een goed plan, want het is weer flink heet in Vegas!

Rond half vier rijden we naar de Premium Outlets North. Tijd om wat te shoppen! Stijn vindt bij Tommy Hilfiger een blouse en trui, Timo heeft shorts van Calvin Klein en Tess heeft nu een echte Michael Kors tas. Mariëlle vindt ook nog zwarte wandelschoenen. Op je spullen letten valt voor Stijn en Tess niet mee. Stijn verliest tijdens het passen zijn zonnebril, na veel rondvragen bij het personeel wordt hij gelukkig teruggevonden. Tess probeert even of haar gsm in een leuk tasje past. Tasje met telefoon gewoon teruggehangen. Ook hier het geluk dat ze er net op tijd erachter kwam. Niet goed voor de bloeddruk, dat soort dingen. Om zes uur eten we wat in de foodcourt. Het worden philly cheesesteaks, chicken tenders, frietjes en pizza. Voor ieder wat wils! Timo draait nog even een flesje cola open. Er zat wel flink wat druk op het dopje. Gevolg: een harde knal en het dopje vloog tegen het plafond. Het leek even op een gunshot, maar gelukkig schoot er niemand in paniek.

De laatste stop van vandaag is Fremont Street. Hier kijken we onze ogen uit naar alle vreemde figuren die hier rondlopen. Echt een gekkenhuis hier. Maar wel (weer) leuk om te zien. Net toen we daar weg wilden gaan, zagen we nog de Naked Cowboy. Die was wel ver van huis, hij had Times Square verruild voor Fremont Street. Iedereen wordt nu wel moe, tijd om terug te gaan naar ons hotel. Rond half 10 zijn we weer op de kamer. Een mooie tijd, want morgen vertrekken we al om 8 uur richting Springdale.

O ja, en nu nog een laatste kofferupdate: Dag 1: één witte koffer niet meegekomen, staat nog in Londen. Dag 2: koffer komt niet mee, vlucht geannuleerd. Dag 3: koffer weer niet mee, wordt nagestuurd naar Springdale. Later op dag 3: koffer is wel verstuurd, staat nu op het vliegveld. Nu ophalen. Iedereen blij. Pfffff….dit heeft wel heel wat stress en op-en-neer gebel gekost, maar uiteindelijk komt het goed!

Natuurlijk waren de eersten vanmorgen al rond half 5 wakker. Maar we konden het rekken tot een uur of half 7. Betekent wel dat we al lekker vroeg op pad kunnen. We besluiten om langs de Ihop te rijden voor een goed ontbijt. En dat was het ook! Timo en Rick gingen voor de pancakes en de rest nam iets met eieren. Voorlopig hoefden we nog niet te lunchen.

We reden toen naar de Walmart. Altijd leuk om hier rond te struinen. We sloegen de nodige flesjes water en andere boodschappen in. Vanzelfsprekend gingen we even kijken voor de nodige internetvoorziening. Dit bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan. Richard wilde een kaartje voor de telefoon van Tess, en Corné wilde data op zijn mifi-router. Nou, dat hebben we geweten. Na een goed uur was alles voor de bakker. Je moet wat over hebben voor wifi!

Hierna reden we door naar de Hoover Dam. De temperatuur klimt ondertussen naar de 40 graden. Toen we daar aankwamen, liepen we maar een kort stukje tot het midden van de dam. Gewoon te heet om hier te wandelen. Dus gauw wat foto’s en door naar de schaduw. Het viel niet mee, vond ik zelf. Ik had echt veel last van de hitte. Corné en Richard gaan voor ons de auto’s halen. Dat was hééél aardig van ze! Konden wij nog even in de schaduw wachten. De volgende stop was Boulder. Dit stadje is ontstaan door de bouw van de Hoover Dam. Bij Grandma Daisy’s nemen we een lekker ijsje. Eén bolletje is hier wel genoeg. Dit koelt ons prima af zo. Daarna rijden we terug naar ons hotel. Iedereen wil wel een duik gaan nemen in het zwembad.

’s Avonds gingen we eten bij Applebee’s. Altijd lekker daar. We nemen steak, chicken Alfredo, chicken strips, hamburger en taco’s. Wel veel verjaardagen in dat restaurant, telkens wordt er weer ‘happy birthday’ gezongen. Sommigen van ons vinden het leuk om mee te zingen.

Na het eten was het tijd om nog even de strip op te gaan. Ondertussen is het al 9 uur. We besloten om de auto bij het New York New York hotel te zetten. Dat scheelt heel wat kilometers lopen. Ik ga mijn vouchers voor de achtbaan inwisselen. De punten hiervoor had ik bij elkaar gespaard met My Vegas. Het duurt ook hier weer even voordat we de kaartjes hebben, ook boven bij de rollercoaster weer in de rij voor een ander kaartje. Tjonge, tis wel een dag van wachten vandaag. Maar Timo, Stijn, Tess en Rick zitten er dan eindelijk in. Het was wel een ‘bumpy ride’, maar ze kunnen zeggen dat ze in Vegas deze achtbaan gedaan hebben! Na een kort stukje lopen, zit iedereen er al wel doorheen. Dan maar terug naar de auto. Wanneer we in het hotel aankomen is het kwart voor 12. Mooi geweest voor vandaag. Morgen hebben we nog een hele dag in Las Vegas.

Eigenlijk begon voor ons afgelopen zaterdag de vakantie al. Om 4 uur was de familie van der Veeken bij ons, en na nog een Dongens bezoek aan de friettent reden we naar het van der Valk Hotel Schiphol. Hier gingen de kids nog even zwemmen en Richard en ik reden naar een spottersplaats om vliegtuigen te kijken. Helaas viel er niet veel meer te spotten.

De volgende ochtend vertrok om 7.20 uur de shuttlebus naar het vliegveld. Nog niet iedereen was helemaal uitgeslapen. Voor sommigen voelde het nu al als een jetlag. Dat belooft wat. Op Schiphol waren we al snel door de douane. Rond half 9 zaten we aan de broodjes en koffie. Geen gehaast, tijd genoeg. De eerste vlucht naar Londen Gatwick vertrok om 10.40 uur. Daar aangekomen moesten we toch even flink doorwandelen om op tijd bij de gate te zijn. Gelukkig niet de vlucht gemist, we waren mooi op tijd (niet de paniek van 6 jaar geleden). In deze boeing 777 zitten we met zijn allen in een lange rij. Er wordt regelmatig van stoelen gewisseld, en na zo’n 12 uurtjes landden we op McCarran Airport. Het dalen en landen verliep niet zo soepeltjes. Dit hadden Corné en ik in oktober ook al meegemaakt. De toiletten werden dus bij aankomst snel bezocht…

We hadden meteen een kleine tegenvaller. We kregen een mailtje van British Airways, dat 1 koffer niet was meegekomen, met de naam vanderVeeken.  Tja, hij kon van 5 personen zijn. Tess hoopte vurig dat het niet haar koffer was, met al die leuke jurkjes… Na een uurtje in de rij voor de douane, liepen we even naar de BA-balie. Hier de verdwenen koffer gemeld. Morgen komt de koffer aan en wordt hij netjes in ons hotel afgegeven. Tenminste, dat hopen we dan maar. Nu op naar de autoverhuur. Ook hier is het best lang wachten. De bestelde minivans moesten ver gezocht worden. De auto van Richard is er als eerste, zij gaan dan alvast richting het hotel. Corné wacht nog zeker een half uurtje en dan komt ook onze auto voorrijden. Eindelijk!

Na het inchecken in het Best Western Casino Royal Hotel, liepen we even over de strip en aten nog wat bij een Mac. Iedereen zat er nu wel doorheen. Maar dat kan ook wel, na zo’n dag. De eerste dag in the States zit er op. Het is nu 21.00 uur en we gaan lekker slapen. Ik ben benieuwd wie er morgen als eerste wakker is!